Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An nisi populari fama? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Duo Reges: constructio interrete. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Eam stabilem appellas. Quibus ego vehementer assentior. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Age sane, inquam. Non potes, nisi retexueris illa. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Nos commodius agimus.

Inde sermone vario sey illa a Dipylo stadia confecimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Urgent tamen et nihil remittunt. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Duo Reges: constructio interrete. Sit enim idem caecus, debilis. Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit?

1. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
2. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
3. Quae sequuntur igitur?
4. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.
5. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
6. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Comprehensum, quod cognitum non habet? Quid iudicant sensus? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Simus igitur contenti his.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Hoc non est positum in nostra actione. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Quae cum dixisset, finem ille. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?

Etiam beatissimum?

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Quid enim?

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Est, ut dicis, inquam.

Et quidem, inquit, vehementer errat;

Paria sunt igitur.

Recte, inquit, intellegis.

• A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.
• Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Ac tamen hic mallet non dolere. Quo modo autem philosophus loquitur? Duo Reges: constructio interrete. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Itaque his sapiens semper vacabit. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quid de Pythagora?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Prioris generis est docilitas, memoria; Deprehensus omnem poenam contemnet. Nunc vides, quid faciat. Duo Reges: constructio interrete.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quid, quod res alia tota est? Quo tandem modo? Sin aliud quid voles, postea. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quid nunc honeste dicit? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quo tandem modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Aliter autem vobis placet. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Duo Reges: constructio interrete. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Negare non possum.

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. At enim hic etiam dolore. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Omnis enim est natura diligens sui. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Summae mihi videtur inscitiae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Aliter autem vobis placet. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Duo Reges: constructio interrete. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Negare non possum.

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. At enim hic etiam dolore. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Omnis enim est natura diligens sui. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Summae mihi videtur inscitiae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Duo Reges: constructio interrete. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Dat enim intervalla et relaxat. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ostendit pedes et pectus. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Que Manilium, ab iisque M. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quippe: habes enim a rhetoribus; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sed nimis multa. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sumenda potius quam expetenda. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Duo Reges: constructio interrete.

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid de Pythagora? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Sed ille, ut dixi, vitiose. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nihil illinc huc pervenit. Hunc vos beatum; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quis Aristidem non mortuum diligit? Quae duo sunt, unum facit.

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. At enim hic etiam dolore. Immo alio genere; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Non semper, inquam; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quis enim redargueret? Ita prorsus, inquam; Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.

Si longus, levis; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Tria genera bonorum; Quorum altera prosunt, nocent altera. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Si longus, levis. Neutrum vero, inquit ille. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quid de Pythagora?

Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Itaque fecimus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;